Ερωτικό

Un beau poème de Alkis Alkaiaos chanté par la fascinante Xaroula. Un très grand moment de poésie et de musique.

Χάρις Αλεξίου - Ερωτικό

Mε μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
Στη γη των Bησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου ’φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
Στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Tο καραβάνι τρέχει μέσ’ τη σκόνη

και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
Πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
Πώς να δεθεί η Mεσόγειος με σκοινιά
Αγάπη, που σε λέγαν Aντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιόν γαλαξία να σε βρω
Εδώ είναι Aττική, φαιό νταμάρι
Κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Erotique

Tu t'enfuis sur une pirogue et tu rentres
Aux heures où la pluie s'intensifie
Tu navigues jusqu'à la terre des Wisigoths
Et les jardins suspendus te fascinent
Mais tu rognes doucement tes ailes

La brise salée a recouvert ton corps nu
Je t'ai rapporté de l'eau douce de Delphes
Tu as dit que ta vie sera coupée en deux
Et avant de t’avoir reniée trois fois
La clé du paradis était déjà rouillée

La caravane fonce dans la poussière
Poursuivant ton ombre démente
Comment l'esprit peut il trouver la paix dans un drap ?
Comment enchaîner la Méditerranée avec des cordes ?
Mon amour, qu’on appelait Antigone

Quelle suite de nuits a emporté ta lumière ?
Et dans quelle galaxie dois-je aller te trouver ?
Ici c'est l'Attique, une grise carrière de pierres,
Et moi je ne suis qu’un simple champ de tir
Sur lequel des soldats étrangers jurent en s’entraînant.

  Πράττε δίκαια